"Deze trein wordt in Amerfoort opgeheven!"

Hoe kan een dienstverlenend bedrijf bestaan, dat bij voortduring niet in staat is, om de dienst te leveren die het aanbiedt?

Mijn treinreis tussen Schiphol en Zwolle eindigde vandaag weer eens voortijdig in een ongepland oponthoud in Amersfoort omdat de trein die direct naar Zwolle (en verder) had moeten rijden aldaar werd opgeheven. "Herstelwerkzaamheden" was de reden. Maar wat werd er eigenlijk hersteld? Misschien een verkeerde trein op een verkeerde plaats? Een kapot getrokken bovenleiding? Een machinist die eigenlijk al vrij had moeten zijn? Bij de verstoringen op de NS site was niets te zien, alleen de reisplanner gaf een extra reistijd en een overstap in Amersfoort aan.

Nu ben ik normaal gesproken niet iemand die geen begrip kan opbrengen voor onverwachte problemen in het openbaar vervoer. Alleen hoe de Nederlandse Spoorwegen met deze situaties omgaan is keer op keer weer verbijsterend.

Als er namelijk iets mis gaat, dan is er op het perron geen NS petje te bekennen, die de verdwaasde reiziger nog wat extra informatie kan geven. De regel lijkt te zij dat het aantal petjes in gelijke mate afneemt, naar mate de problemen op het spoor groter worden. Kennelijk vindt NS het niet nodig om er op zo'n moment voor de reiziger zichtbaar te zijn (al moet ik toegeven dat ik op zo'n moment ook niet graag de drager van het petje zou willen zijn). NS heeft immers in de eigen ogen al genoeg informatie gegeven, als ze in de trein omroepen dat de treindienst opgeheven is en de reizigers maar eens de volgende trein moeten nemen. Dat er in de volgende trein ook al mensen zitten en de 700 wachtenden op het perron er eigenlijk niet allemaal bij kunnen boeit NS kennelijk niet zo.

Maar vanaf vandaag ga ik terugvechten, heb ik besloten. Ik ga bij vertragingen voortaan lekker bij de volgende trein in de eerste klas zitten. Dat wordt vanaf nu mijn vorm van stil protest tegen alle uren die NS al van mij in mijn leven gestolen heeft, de ontelbare beloftes die NS heeft verbroken, vele niet waar gemaakte verlangens en in een enkel geval zelfs tegen de serieuze gevolgen die het niet leven van de vervoersdienst voor me had.

Laat die conducteur met zijn kniptang of zijn cardreader maar komen en me dwingen mijn zitplaats op te geven. Ik lust hem rauw. Als hij boos wordt, kan hij de wind van voren krijgen. Wil hij mij uit de trein zetten op het spoorvak tussen Amersfoort en Zwolle, dan kan hij een confrontatie verwachten met alle niet geleverde diensten in de afgelopen drie decennia. Een knap mens dat deze jongen uit deze wagen krijgt!