Idaho, way back in Idaho ...

Tja dat heeft dan toch even wat langer geduurd. Inmiddels zijn we al we al weer terug in Nederland en is er helaas een einde gekomen aan een bijzonder mooie reis door de USA. Terwijl mijn pc de 7 CF kaarten a 1 GB van mijn camera leegtrekt, heb ik mooi de tijd om het verhaal af te maken...

Na Glacier NP dachten we een snelle route naar Idaho te kunnen nemen. Voorbij Kalispell zouden we een b-weg door de bergen kunnen nemen die ons snel naar Interstate 90 (I-90) zou kunnen brengen. Vanwege de vele bosbranden onderweg waren we er niet helemaal gerust op, maar toen we aan de bewuste afslag aankwamen, bleek de b-weg, de MT-556, weer een ongeasfalteerde weg te zijn. Hadden we dat kunnen weten? Nou misschien wel, maar onze kaart was er niet helemaal helder over. Omdat het om een stuk weg van 45 mile leek te gaan en we die dag al 50 mile unpaved road achter ons hadden, besloten we dat het beter was om rechtsom keert te maken. We reden terug naar Kalispell waar we de nacht in een motel van onze favoriete keten Motel 6 doorbrachten. (Omweg in totaal: rond 80 mile)

30 augustus: vandaag vinden we de I-90 zonder problemen en rijden we onder de klanken van "Idaho" van Dolly Parton (of was het Anita Meyer?) de staat Idaho binnen. In eens is het een uur eerder, omdat dit gedeelte van Idaho in de Pacific Time Zone valt. We houden daarom een uitgebreide lunchpauze in het plaatsje Wallace, een oud mijnwerkersplaatsje dat duidelijk betere tijden heeft gekend, maar zijn charmes nog niet verloren heeft. Ons doel vandaag is Post Falls, een soort voorstad van Coeur d'Alene. Frederick Post, geboren in Schönbach (Herborn), heeft in de 19de eeuw de aanzet gegeven tot het stichten van deze plaats. Als plaats- en naamgenoot van mij, zou het dus best nog eens familie van mij geweest kunnen zijn. Vandaar de moeite die we nemen. We bezoeken de Treaty Rock, waar uit een inscriptie blijkt dat Frederik een stuk land en de watervallen aan de Spokane River heeft van indianen heeft gekocht, om een zaagmolen te beginnen. Helaas is de zaagmolen vervallen en zijn de watervallen ontoegankelijk omdat er nu elektriciteit wordt opgewekt. Post Falls zelf stelt niet veel voor, maar de omgeving met de Coeur d'Alene Lake is wel bijzonder mooi. Langs de grens met Washington rijden we (soms door dikke rook vanwege de vele bosbranden) via Moscow en een Scenic Byway (Northwest Passage) naar Grangeville (zie vorig bericht).

De volgende dag gaan we via andere Scenic Byways verder naar het Zuiden. We hebben in ons hoofd dat we in ieder geval gebruik willen maken van één van de vele warme bronnen onderweg. Warm Lake, een plaatsje midden in de bossen en de bergen, lijkt ons een aantrekkelijk doel. Helaas is het plaatsje ondanks de regen van afgelopen nacht vanwege de bosbranden niet bereikbaar. We besluiten daarom in de buurt van Garden Valley in een National Forest een nieuwe poging te wagen. Met wat doorvragen lukt het ons inderdaad de bron (naast de South Fork Payette River) te vinden. Het water is ronduit heet te noemen (ik schat het op 42 C). We gaan ons lekker uitleven in het water en vertrekken als we lucht zien betrekken.
Na 5 minuten rijden zitten we midden in de bergen in het afschuwelijkste noodweer. Bomen buigen bedenkelijk in de harde wind, de regen hamert op de voorruit en zelfs met de hoogste stand van de ruitenwissers is het zicht hooguit 20%. Overal komen stenen en rotsbrokken naar beneden gerold. Het kost enige moeite om een veilige plek (zonder bomen en weg van de afgrond) te vinden waar we de auto even aan de kant kunnen zetten. Zo snel als het onweer op kwam, zo snel was het ook al weer voorbij. In de avondzon bereiken we Boise, de hoofdstad van Idaho.