Brigitte Kaandorp: "Weg"

Weg

Je wil al weken bij me weg
je zegt het niet maar ik zie alles in je ogen
het staat al zo lang op je gezicht
weg
en je wacht gewoon tot ik het zeg
je wacht gewoon tot al mijn dromen zijn vervolgen
tot al mijn hoop aan scherven ligt
je durft het niet te zeggen
je kijkt me niet meer aan
je staart maar in de glazen
die hier op tafel staan

Laat me dan los
ik hou je niet tegen deze keer
ik weet het ook best
het gaat niet meer
laat me dan los
jij kan niet verder meer met mijn
wacht dan niet langer meer
en laat me los

Stil
het is hier zo ontzettend stil
de tafel en de stoelen en de lamp en de gordijnen
alles houdt zijn adem in
stil
zeg nou wat je zeggen wil
kom op, want alles is nu toch al koud geworden.
Alles is koud en kaal en kil
ik krijg haast niks meer door mijn keel
geen woord, geen slok, geen hap
de bliksem is allang geweest
nu is het tellen tot de klap

Laat me dan los
ik hou je niet tegen deze keer
ik weet het ook best
het gaat niet meer
laat me dan los
jij kan niet verder meer met mijn
wacht dan niet langer meer
en laat me los...

Helaas "wist ik het niet ook best, dat het niet meer ging", ik dacht altijd dat Erik en ik voor elkaar gemaakt waren. Ik zag hem als de man waarmee ik oud zou worden. Mijn hele wereld is de afgelopen twee maanden dus behoorlijk ingestort (maar dat was een ander liedje van La Kaandorp op "Als de herfst je overvalt"). Maar goed dat gaat waarschijnlijk altijd wel zo als één nog steeds van de ander houdt, maar de ander niet meer van de één...

Today Erik was here in Zwolle, to bring my stuff and to get his own. He also had promised me some kind of explanation. After a, for me, nearly sleepless night (I was sleeping by 4 AM and woke up at 8 AM already) he arrived here. I was happy to see him and he still looked great. Erik kept his promise: I got my explanation, even if I have difficulties to understand his way of thinking. In his explanation it seems that the relationship with me itself kept him from development of his social life, his work life and his skills. I mean if it is not so much something between us, why is he breaking up with me? Again Erik was very sure that he still wanted this, and if I had hoped different there was no room for that. He made himself perfectly clear: it's over!!!

Since I still feel a lot for him (much more then I want right now), it's the best for me if I don't see him for a long time. That made the last minute of his visit very difficult: I had to let go the man I love, knowing that I won't see him until I feel better (and even then it's probably not good). When he had gone I had time to cry and to recapture myself.