"Komt een vrouw bij de dokter"

Dit boek van Kluun was eigenlijk mijn vakantielectuur. Maar omdat er zo veel andere dingen te doen waren op vakantie heb ik het boek pas zaterdag nacht uitgelezen en dat is maar goed ook. Hoewel ik aan het begin van boek erg moest lachen om de stijl en de keuzes van de juppy personages (ze leken zo uit Koefnoen te komen), was ik aan het einde toch zo ontroerd, dat ik over de laatste 10 pagina's wel een uur heb gedaan omdat de letters steeds door mijn tranen heen en weer zwommen.
Voor mij is dat een unicum. Ik kan makkelijk huilen bij een film, maar een boek, dat hou ik toch altijd wel droog. Zo niet deze keer dus. Het einde was zo ontroerend en confronterend tegelijk dat gewoon het water in mijn ogen schoot.
Het is maar goed dat ik het boek niet in het vliegtuig uitgelezen heb...